Bekijken en bekeken worden
Vaak ben ik me zeer bewust van hoe andere mensen naar me kijken. Soms denk ik zelfs dat ik eerder weet hoe anderen over me denken dan dat ik zelf weet hoe ik over mezelf denk.
Tja.
Kauw daar maar even op.
Ik vraag me af of dat iets is voor HB-ers: je zo hyperbewust zijn van je sociale omgeving dat het je bijna verlamt. Of is het iets algemeen menselijks? Of iets persoonlijks van mij?
Ik kwam erop door het volgende. Een paar weken geleden ging ik kijken bij een vriend van me, die in de Anouk Tributeband speelt. Steengoede muziek (van Anouk uiteraard), uitstekende muzikanten en zangeres en maar vijftig man in de zaal.
Jammer.
Ik heb genoten van de muziek, af en toe tegen de pijngrens aan, zo hard. Heerlijk.
Bij een groot aantal nummers kan ik echt niet stil blijven staan en wil ik meebewegen. En daar begint het. Hoe dans je als man van vijftig? En dan bedoel ik: hoe dans je als man van vijftig zodat je niet versleten wordt als oude hippie, maar ook niet als stijve…..vijftiger?
Hyperbewust van mijn omgeving gingen mijn gedachten met me op de loop. Ritmisch meebewegen: gelukkig heb ik wel gevoel voor ritme, dus dat lukt wel. Niet te stijf bewegen, anders denkt iedereen: wat een oude vent, die kan nauwelijks meer dansen. Niet te heftig bewegen, anders denkt iedereen: wat een uitslover op die leeftijd, danst met bewegingen uit de jaren tachtig (wat ook klopt). Handen in de zakken, staat cool. Handen uit de zakken, anders lijkt het alsof je niet durft te bewegen. Niet headbangen, dat is overdreven. Wel headbangen, want je mag best laten zien dat de muziek je opzweept.
Enzovoorts.
Doodvermoeiend.
Een constante afweging van hoe me te bewegen in het bewustzijn van de anderen om me heen, die (dat realiseer ik me tegelijkertijd ook) waarschijnlijk helemaal niet eens naar me kijken, leidt tot een ingehouden dansen, waarin ik net genoeg kwijt kan om mijn energie niet volledig op te kroppen, maar te weinig om me echt tevreden te voelen.
Mannen versus vrouwen
Ik bedenk me, nu ik dit opschrijf, dat het in dit geval – dansen – misschien wel iets van mannen is. De vrouwen om me heen, van alle leeftijden, leken zich veel minder aan te trekken van wat anderen van hen dachten en waren gewoon lekker aan het dansen. Terwijl er van vrouwen wordt gezegd dat ze altijd zo bezig zijn met wat anderen van ze denken. Daar was hier niets van te merken.
Er zijn natuurlijk ook nog andere mogelijkheden:
1. De vrouwen denken precies hetzelfde als ik en zijn ook ingehouden aan het dansen, maar dat ziet er bij hun gewoon beter uit;
2. Mijn ingehouden dansen ziet er voor de buitenwereld uit alsof ik ritmisch en stijlvol aan het dansen ben.
Uiteraard ga ik voor optie 2, maar ja…
Heb jij suggesties: Hoe dans ik als man van vijftig waardig en toch sexy, soepel en niet ouderwets?
O ja, de opmerking: ‘Ach, trek je niets van anderen aan, doe gewoon waar je zelf zin in hebt’ is aan mij niet besteed, zoals uit de eerste zin van deze blog wel al mag blijken.
In ieder geval is het heerlijk om te dansen en doe ik het veel te weinig, dat heb ik wel weer gevoeld.